Введенную в прошлом году в Беларуси госпошлину на автомобили можно обойти – причем, вполне законно. «Журнал» разузнал, каким образом беларусские автовладельцы оставляют с носом родное государство.
Масква вярнулася ў галовы беларусаў. Нават тых, хто паставіў сабе калісьці фільтар на расейскую тэму і зрабіў свой выбар на карысць еўрапейскасці: чытаў адпаведную літаратуру і прэсу, не пускаў у сваё жыццё расейскую масавую культуру, не ведаў нават прыблізна курс расейскага рубля, і "Саюзную дзяржаву" ўспрымаў як кепскі анекдот. Інтэрвенцыяй ва Ўкраіну Расея сярод іншага актывізавала пытанне: што значыць быць беларусам? І дзе на ўсходзе праходзіць мяжа паміж “сваім” і “чужым”?
Военная агрессия России против Украины, уже вылившаяся в аннексию Крыма и щедро приправленная имперской риторикой, заставляет задуматься: а возможны ли подобные проявления «братской любви» Москвы в отношении Беларуси? «Журнал» разобрался, стоит ли беларусам опасаться военного вторжения со стороны России и сможет ли наша армия ему противостоять.
Угадайте, кому не лень встать в воскресенье в 6 утра и просидеть на одном месте до 9 вечера? Кто заставляет бледнеть и краснеть десяток людей, но при этом сам так и ждет от них неприятностей? Все это – наблюдатель на выборах. «Журнал» уже писал, зачем нужны наблюдатели и чем они занимаются. Теперь вы можете почувствовать всю прелесть волеизъявления по-беларусски. Мы проверили популярные тезисы о выборах на своем опыте.
Эсэ беларускага пісьменніка і гісторыка Уладзіміра Арлова было напісанае ў 1990 годзе і перакладзенае больш чым на дваццаць моваў свету. Як прызнаўся неяк сам аўтар, ён марыць аб тым, каб гэтае эсэ нарэшце страціла актуальнасць... Незалежнасьць – гэта калі ты зьявісься на сьвет у радзільні, дзе няма сама стэрыльных на зямлі прусакоў, затое ёсьць аднаразовыя шпрыцы й пялюшкі.
"БНР была першай абвешчанай незалежнай беларускай дзяржавай – больш такога да Рэспублікі Беларусь у гісторыі не было... БНР, напэўна, была больш паўнавартаснай дзяржавай, чым БССР да 1991 года... Калі б БНР не было, думаю, мы былі б беларускай акругай Расійскай Федэрацыі, як сёння Крым. І бацькі БНР зрабілі для Беларусі і для беларускага народу больш, чым хто іншы ў гісторыі краіны... Людзі проста стаміліся. Дваццаць гадоў яны выходзяць на 25 сакавіка, кожны год спрабуючы нешта даказаць, і нічога ў краіне не змяняецца. Думаю, праўда, што на гэтае святкаванне выйдзе больш людзей, чым на працягу папярэдніх трох-пяці гадоў. Сёння ёсць яшчэ тэма Украіны, адстойвання яе незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці, а гэта важна для беларусаў."
"Независимость предполагает самостоятельность, отсутствие подчиненности. Ничего подобного не произошло ни в день провозглашения независимости Беларусской Народной Республики 25 марта 1918 года, ни на протяжении последующего периода существования БНР... БНР не обладала необходимыми признаками государства, на мой взгляд, еще и деятели БНР действовали неправильно. Вектор развития ими был найден в тесной коллаборации с немецкими оккупантами, то есть с теми, кто в глазах людей был врагом и захватчиком... Дату, в отношении которой нет хотя бы относительного большинства и единства в обществе, определять в качестве Дня Независимости не следует".
Нядаўна абмяркоўвалі з сяброўкамі амерыканскую традыцыю, пра якую ў нас вядома тым, хто часта глядзіць галівудскія фільмы. Там – у іх – жаніх і нявеста перад вяселлем займаюцца кучай рознай лухты. Напрыклад, выбіраюць “сваю песню”. Кампазіцыю, якая выклікае ў іх агульныя ўспаміны, якая ім абодвум падабаецца. Пад гэтую “our song” яны ў выніку танчаць свой першы танец як маладажоны. І вось што цікава наконт беларусаў як народа. У нас няма “сваёй песні”.
"Ці гатовыя вы ахвяраваць незалежнасцю Беларусі, калі Расея вырашыць далучыць да сябе нашу краіну?" – такога пытання яшчэ ніводны беларускі СМІ не задаваў мінакам на вуліцах. З іншага боку, я пабачыў ужо падобнае, але з больш лёгкай фармулёўкай "Ці можа Расея зрабіць захады па анексіі Беларусі?"